توصیه به تقوا توسط رئیس شورای شهر

گاه مغرب روز دوشنبه به مسجد شدم تا نمازگزارم و دلی سپارم .

در بدو ورود دل فروختگان بسیار بودند و سرسپردگان در کار .

وقتی چشمم به جمال هم محلی ام ، رستم دستان ،  که از زمان ورودش به شورا، از زیارتش محروم مانده بودم روشن شد و به روح گذشتگانش و گذشتگانم  رحمت فرستادم که مجالی مهیا فرمود تا عده ای به بهانه ی تبلیغ و فرار از جلسه مطالبه گری بسیج دانشجویی پای در مسجد نهند .

اما ورود افراد جدید ولی آشنا که پیش از این یا در حال نظافت کوچه ها و خیابان ها و پارک ها دیده بودمشان یا هنگام آبیاری درخت و فضای سبز میادین و بلوار ها و یا اینکه در راهروهای شهرداری برای انبوه سازی که  در پی آن تشریف فرمایی شهردار و اعضای شورای شهر و معاونین شهردار و کارکنان خدوم شهرداری و رفقا و رقربا بود .

حکایت از اتفاق دیگری داشت که نهایتاً جلسه پرسش و پاسخ نام گرفت ؛

آن هم چه پرسش هایی و انصافاً چه پاسخ هایی!

خاطرات دوران دبستان و قصه ی روباه و کلاغ و سریال های بمان روزگاران، پینکیو ، پسر شجاع و شخصیت های جالب آنها نظیر شیپورچی و خرس قهوه ای در ذهن تداعی می کرد یادش بخیر .

القصه اعضا شورا به اتفاق منتخب دردانه خود جناب شهردار در جایگاه ویژه قرار گرفتند تا صادقانه به هر آنچه گذشته یا نگذشته ولی برخی به ناحق و با بی تقوایی می گویند ، پاسخ دهند .

ریاست متدین شورا پس از توصیه همگان به تقوا و درستکاری و پرهیز از بی تقوایی ، شرح خدمت و دستاورد ها و توفیقات و تحقیق ها و خلاصه کلی وجه همت خود را بیان نمودند .

پرده نمایش هم آماده بود تا بغض لب تاپ بشکند و تصویر جانفشانی های شهردار و شورا بر آن نقش بندد .

که متاسفانه تذکر بی هنگام مجری ، رئیس را به خود آورد . که آقاجان جلسه پرسش و پاسخ یعنی مردم بپرسند و شما پاسخ دهی . با سخنرانی و ارائه عملکرد در محضر فرا دستی ها فرق دارد!

پرسش ها یکی یکی و دوتا دوتا مطرح شد و پاسخ ها فوج فوج از حنجره ی رئیس فوران کرد .

گوشه و کنایه های مخاطبان که خواستار سکوت رئیس و پاسخگویی سایرین بودند هم افاقه نمی کرد .

فرمانده بی باک ، شورا را بی نیاز از پاسخگویی به هر نهاد و تشکیلاتی دانست و حق باز خواست از سوی هر جریانی غیر از مردم را منتفی اعلام کرد.

رئیس با شور و حرارت و زبردستی ، آسمان را به زمین گره می زد تا برای پوشاندن دم خروس ها جامه ایی بلند بدوزد .

اما افسوس که این بار خروس ها ، بی محل تر از این حرف ها بودند.

هرچه به پایان محفل نزدیک تر می شدیم پاسخ ها ، مشمئز کننده تر می شد و به لاپوشانی و کتمان می گرائید تا جایی که برای اثبات سوالات جایزه تعیین گردید .

رئیس محترم بارها پرسش ها را هدف دار و دارای جهت گیری خاص و حامل پیام تخریب تلقی کرد.

حضور برخی هم سفرگان نیز که به بهانه ی تقدیر و دفاع از عملکرد شورا و شهردار با ایجاد بلوا ، قصد تغیر مسیر یا اتمام مجلس را داشتند نیز برای همه جالب و در واقع نمک جلسه بود ، هر چند آش آنقدر شور بود که تمنایی برای نمکدان نبود .

نمایش به پایان رسید و من هنوز نمی دانم چگونه می توان تقوای بیان شده در جلسه را با این روایات کنار هم بگذارم

که از امام صادق (ع) پرسیدند :

مؤمن فلان گناه مرتکب می شود ؟ فرمودند : ممکن است

عرض شد فلان گناه چه ؟ فرمودند: امکان دارد

عرض شد مؤمن دروغ می گوید؟ فرمودند: نه بخدا  لاولله

والعاقبه للمتقین