به گزارش روابط عمومی اداره میراث فرهنگی ، صنایع دستی وگردشگری شهرستان کازرون؛ با توجه به درج مطلبی در مورخ ۱۴/۱۲/۹۵ با عنوان “واپسین نفس های شهر ساسانی کلیکوهه در استان فارس” در خبرگزاری ایسنا، در خصوص روند توسعه فعالیت های کشاورزی و عمرانی در منطقه توسط مردم بومی و نهادهای دولتی بدون در نظر گرفتن ضوابط حفظ آثار تاریخی؛ به اطلاع می رساند:
برهمگان واضح است که شهر تاریخی سرمشهد و آثار تاریخی پیرامون آن یکی از مهمترین بقایای سکونتگاهی از دوران ساسانی در جنوب ایران است که در دوران اسلامی نیز بر گستره آن افزوده شد. در دشت سرمشهد مجموعه ای از آثار تاریخی شامل نقش برجسته بهرام دوم، کتیبه پهلوی کرتیر، شهر ساسانی- اسلامی سرمشهد و آثار مختلف دیگری وجود دارد که ابتدا در سال ۱۳۱۸ نقش برجسته و کتیبه با شماره ۳۳۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و از همان زمان تلاشهای اولیه برای حفظ و نگهداری از این مجموعه تاریخی آغاز شد. همچنین با توجه به گستردگی این مجموعه و لزوم اعمال ضوابط قانونی جهت حفظ کامل مجموعه، در سال ۱۳۸۴ مجموعه شهر ساسانی-اسلامی نیز با شماره ۱۴۵۰۰ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.
همچنین در راستای ایجاد توسعه پایدار در روستاها و با توجه به پیشنه تاریخی، روستای سرمشهد در سال ۱۳۹۱ به عنوان روستای هدف گردشگری در کشور به ثبت رسید و طی جلسات متعدد رئیس اداره میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری شهرستان با تحویل فنس به دهیاری و شورای روستا در این زمینه اقداماتی صورت گرفته است. ولی به دلیل اینکه منطقه حسین آباد سر مشهد در حدود ۷۰۰ هکتار وسعت دارد و با انبوهی از درختان کنار این محوطه پوشانده و اغلب اهالی محل مذکور در امر کشاورزی و دامداری امرار معاش می کنند به اطلاع می رساند، بر اساس ضوابط عرصه و حریم سازمان میراث فرهنگی شخم سطحی در حریم تپه های باستانی بلامانع می باشد.
در خصوص حفاری های غیر مجاز و تخریب، بنا به گزارش های گشت یگان حفاظت، از سال ۱۳۹۱ الی ۱۳۹۵ فقط ۳ مورد حفاری غیر مجاز و تخریب در منطقه صورت پذیرفته است که در این مورد چندین نفر دستگیر و به مراجع قضایی تحویل داده شدند.
گفتنی است یکی از عوامل در شروع تخریب ها، اسکان عشایر منطقه در اطراف محوطه و تامین راههای دسترسی و زیرساخت های روستایی و توسعه کشاورزی بوده است.
در پایان آنچه مسلم است پدیده حفظ آثار تاریخی یک وظیفه فرهنگی است و حفاظت از این آثار تنها وظیفه سازمان میراث فرهنگی نبوده و مردم، نهادها، ارگانهای دولتی نیز لازم است در این امر با سازمان میراث فرهنگی همکاری لازم را داشته باشند. لذا همانطور که ایجاد راه¬های دسترسی، توسعه کشاورزی و فراهم آوردن شرایط اسکان برای مردم اهمیت دارد، حفظ آنچه از گذشتگان برجای مانده و هویت ملی قلمداد می¬شود، موجب توسعه پایدار و هدفمند خواهد بود.
