این جمله کلیدی محمودی، مدیرکل سازمان حفاظت از محیط زیست استان فارس در نشست خبری هفته گذشته است که بر مبنای آن، اینگونه نتیجه گیری کرد که عملیات عمرانی احداث سد تنگ سرخ، طرح توسعه پالایشگاه شیراز و سد نرگسی کازرون چون ارزیابی زیست محیطی ندارند، باید متوقف شوند.
البته وی در کنفرانس خبری خود به تعریف ارزیابی زیست محیطی نیز پرداخت و تاکید کرد: ”ارزیابی زیست محیطی لزوما به معنی پاسخ نه به طرح های زیر بنایی نیست، ارزیابی زیست محیطی به معنی آن است که مزایا و مضرات یک طرح را بسنجیم و آسیبی به محیط زیست و سلامت مردم نزنیم . متاسفانه به برخی از مشکلات زیست محیطی استان فارس در ابعاد ملی پرداخته نشده است.“
وی در ادامه این نشست، گریزی هم به بحث تالاب های خشک شده استان فارس زد و افزود: ”نباید شرایطی فراهم شود که ما حقابه تالاب های بختگان و طشک را که شفافیت قانونی دارد از سازمان های مسئول گدایی کنیم، حقابه باید داده شود.“
اما شاید خط و نشان مدیرکل حافظت از محیط زیست استان فارس برای مسئولان ارشد استان، مهمترین نکته نشست خبری محمودی بود؛ آنجا که وی از فشارها بر این اداره کل برای صدور مجوز طرح های صنعتی خبر داد و تاکید کرد: ”محیط زیست تحت فشار سیاسی نرمش نشان نمی دهد …“
توسعه یک استان معطل ناهماهنگی مسئولان!
یک مسئول دولتی، کنفرانس خبری برگزار می کند و در آن، از میلیاردها تومان هزینه ای که تا کنون برای احداث سد تنگ سرخ شده سخن می گوید و بر لزوم تکمیل و راه اندازی آن تاکید می کند.
مسئولی دیگر، از فواید طرح توسعه پالایشگاه شیراز سخن می گوید و با توجه به افزایش تولیدات صنعتی فارس و اشتغالزایی این طرح، بر انجام هرچه سریعتر آن تاکید دارد.
و سرانجام آن مسئول دیگر از راه می رسد و از احداث سدهای جدید در استان دفاع می کند و سد نرگسی کازرون را به عنوان یک سد مهم که احداث آن بسیار برای کشاورزی و تامین آب شرب منطقه لازم است معرفی می کند…
و دست آخر، مدیرکل محیط زیست استان فارس از گرد راه می رسد و می گوید طرح های عمرانی که دیگر مسئولان دولتی از آن دم می زنند، علیرغم آنکه میلیاردها تومان صرف آن شده، اما پیوست زیست محیطی ندارد و چون برای محیط زیست استان مضر است، این سازمان جلوی روند اجرایی و عمرانی آن را متوقف خواهد کرد و به همین راحتی، یک استان معطل ناهماهنگی میان مسئولان می شود!
اندر فواید دولتی بودن!
شاید اگر سازمان ها و نهادهایی چون محیط زیست، وزارت نیرو و یا وزارت نفت متعلق به بخش خصوصی بودند، می شد ادعا کرد چون وابسته به یک نهاد واحد بالادستی مثل دولت نیستند ممکن است لزوما با یکدیگر ارتباط چندانی نداشته باشند و هرکدام به صورت جزیره ای عمل می کنند. اما سخن از ارگان ها و سازمان هایی است که از قضا همگی دولتی هستند و برای انجام طرح های بزرگ ملی، لاجرم باید با یکدیگر ارتباط موثر داشته باشند و امضای تایید سازمانی چون حفاظت از محیط زیست، حتما پیش از آغاز هر طرح بزرگ صنعتی و عمرانی، باید پای آن باشد تا اصلا بتوان عملیات اجرایی آن را کلید زد.
اما استان فارس مواجه است با خیل بسیار طرح های عمرانی و صنعتی که میلیاردها تومان برای آنها هزینه شده و حال که برخی از آنها به پیشرفت فیزیکی قابل توجهی رسیده اند، تازه جلوی آنها گرفته می شود چون پیوست زیست محیطی ندارند!
به راستی چرا باید سرمایه بیت المال و مردم، در این تنگنای شدید اقتصادی که کشور دچار آن شده به دلیل عدم هماهنگی مسئولان اینچنین بر باد برود؟! چه کسی پاسخگوست؟
منبع:حافظ نیوز
