به گزارش کازرون نگاه، بخشش در همه فرهنگ‌ها و ملت‌ها همیشه زیبا بوده و هست و یک نوع حس خوبی به انسان‌ها می‌دهد، اما اگر اعضای بدن یکی از عزیرانت که دچار مرگ مغزی شده باشد را بخواهی ببخشی باید بیش از حد بزرگوار و بخشنده باشی.
وقتی ارزش این ایثار ماندگار را در برابر برخی کارها اندازه می‌گیری حالا تازه متوجه می‌شوی انسان‌هایی هستند که شاید نتوانند مثل ما لفظ قلم حرف بزنند و بنویسند اما روحی به بزرگی آسمان دارند.
از فداکارترین انسان‌های این کره خاکی می‌نویسم از کسانی که زندگی و امید بخشیدن عادت‌شان است.
پیش از تهیه این گزارش همیشه پیش خودم به موضوع اهدای عضو به عنوان یک سوژه خبری نگاه می‌کردم اما سختی گفت‌وگو با این افراد را امروز به خوبی فهمیدم.
وقتی برای عرض تسلیت و گفت‌وگو به خانه جمشید حدادی‌پور رفتم برقی از چشمان نگران پدر نوید مرا گرفت که همه سوالات وچندوچون خبرنگاری از یادم رفت.
بغض و سکوتی عجیبی بر جمع خانه حاکم شده بود که هیچ کدام جرأت سوال پرسیدن از خانواده را نداشت، ترجیح می‌دادم فقط شنونده باشم.
پدر درحالی که چشم‌هایش پشت هاله‌ای از اشک می‌لرزید گفت: نوید فقط ۱۸ سال و ۹ ماه داشت وقتی سوار موتور شده بود تصادف کرد.
از جمشید حدادی‌پور پدر زنده یاد نوید حدادی‌پور انگیزه اهدای عضو پسرش را جویا شدیم که در پاسخ به خبرنگار فارس با صدایی لرزان که گویی هنوز داغ پسرش بر سینه‌اش سنگینی میکند گفت: وقتی پزشکان گفتند دیگر امیدی نیست چون مادر نوید قبلاً مشکل کلیه داشت و به شدت به کلیه اهدایی نیاز داشتیم یادم آمد در آن زمان حتی کرایه تاکسی هم نداشتم ولی به لطف خدا و ایثار هموطنان کلیه اهدایی به ما رسید و همسرم نجات پیدا کرد و در آن لحظه از خدای خود خواستم که من باید چه‌کنم و ناخودآگاه به ذهنم رسید که خود را جای کسانی بگذارم که الان به اعضای پیوندی نیاز دارند؛ پس بدون اینکه کسی حتی به من بگوید تصمیم گرفتم اعضای بدن پسرم را اهدا کنم.
نرگس خواهر خردسال زنده‌یاد نوید با چشمانی اشک‌بار و غم‌آلود گفت: نوید هر صبح برایمان صبحانه آماده و ما را راهی مدرسه می‌کرد.
مادر زنده‌یاد نوید با صدایی لرزان گفت: پسرم دوست داشت مداح شود و پیاده به کربلا برود و این توفیق نصیبش شد و الان با اهدا عضو احساس می‌کنیم نوید ما زنده است چون نویدبخش زندگی برای دیگران شد و قلبش هنوز می‌تپد.
پدر زنده‌یاد نوید با بیان اینکه پسرم ۲۱ بهمن امسال تصادف کرد افزود: وی دپیلم داشت و برای ادامه تحصیل کار می‌کرد و در کمک خرج خانه یار ما و همه مدیریت خانواده دست خودش بود.
وی گفت: پسرم آدم متواضع و مودب بود و هیچ‌وقت از راهی که انتخاب کردم پشیمان نیستم و احساس می‌کنم هنوز زنده است و این باعث خوشبختی است که نجات‌بخش هموطنان و جوانان هم سن خود شد.
پدر نوید با گلایه از وضعیت جاده کازرون قائمیه خواستار رسیدگی مسوولان به این جاده شد و افزود: تنها در یک هفته گذشته ما شاهد چندین تصادف و مرگ در این جاده بودیم که امیدواریم مسوولان به وضعیت این جاده رسیدگی کنند.
نوید حدادی‌پور به دنبال حادثه تصادف صبح روز ۲۱ بهمن در جاده کازرون قائمیه(تل‌کوهک) و بعد از تلاش‌های بسیار پزشکان با کاهش سطح هوشیاری روبه‌رو شد.
با امضای فرم اهدای عضو از سوی خانواده این زنده یاد، اکنون اعضای بدن او موجب نجات جان بیماران شده است.
خبرنگاران: داود کشاورز و ایمان احمدی
