در ابتدا باید عرض کنم که اینجانب طرفدار و وامدار هیچ گروه یا جناح خاصی نبوده و نیستم و به دلیل نداشتن طمع قدرت, حرف و سخن خود را بی پرده و به صورت منصفانه و حق, زده و خواهم زد.
مدتیست در محافل خبری شهرستان, خبر از ساخت و احداث پله ای آهنی جهت سهولت دسترسی به غار معروف پارک طالقانی (تنگ تیکاب) دست به دست می شود و عموما در کانال های تلگرامی پراکنده و پیچیده است.
عده ای از شهروندان نگرانی خود را مبنی بر اینکه این غار , بکر و دست نخورده می باشد ابراز داشته اند و اظهار نظرهای گوناگونی را مطرح می سازند.
برخی می گویند این کار شهرداری, دسترسی به غار را برای افراد معتاد جهت اعمال مربوطه آسانتر ساخته است.
برخی دیگر اینگونه می پندارند که چون قبلا دسترسی به غار سخت بوده, الان که دسترسی راحت تر می شود, ممکن است درون غار پر از آشغال شود.
و غیره.. که عموما مخالف دسترسی بیشتر شهروندان به درون این غار هستند.
امادر جواب؛
متاسفانه افکار بسته ، کوته فکر بودن ، تقلید و پیروی کورکورانه عامل بدبختی اکثر انسانهاست.
مگر می شود جلوی توسعه ی گردشگری درون شهری را گرفت.؟!!!!
این کار شهرداری کازرون که قطعا با نیت خیر و کار کارشناسی شده صورت پذیرفته را اینجانب در ابتدای سخنان خود تایید می نمایم.
بحث رفتن افراد معتاد در درون یک مکان یا نرفتن آن ، بحث نظارت و پیگیری می باشد نه بحث خدمات ( احداث پله ی آهنی)
به این مثال توجه فرمایید؛
شما در نظر بگیرید که شهرداری یه خانه ی قدیمی را بازسازی میکند و بازدید عموم را رایگان و شبانه روزی می کند, آیا می توان گفت این کار شهرداری نیز یک مکان جدید جهت ورود افراد ول گرد و معتاد و اعمال آنها مهیا کرده است!!!!؟ قطعا هیچ کس اینگونه نمی پندارد.
حالا شما تصور کنید که این غار قدیمی در ردیف بودجه ی شهرداری قرار گرفته است تا به یک مکان گردشگری و تاریخی کامل و جامعی برسد و لازمه ی این کار ، دسترسی راحت به مکان مربوطه است (احداث همین پله ایی که مشاهده می فرمایید) بعد از این اقدام ، مراحل دیگری شروع خواهد شد که با توجه به بودجه و برنامه ی شهرداری محترم در قالب یک بازه ی زمانی مشخص به سرانجام می رسد.
یقینا بعد از اتمام پروژه ، ورودی و درون این غار که در آن موقع زیباتر و فرح بخش تر شده, روزانه دهها و صدها بازدید کننده دارد و افرادی هم در این بین وجود دارند که ضمن نگهبانی و مراقبت، به خدمات دهی و معرفی غار به بازدید کننده گان بپردازند ؛ پس مسئله ی ورود افراد ول گرد و معتاد منتفی می باشد. ( هر چند که ممکن است تا زمان تکمیل پروژه, ضعف و کاستی هایی مشاهده گردد که هیچ کدام از ارزش تکمیل پروژه نمی کاهد)
در زمینه ی ریختن آشغال نیز باید عرض کنم که این موضوع مسئله ی فرهنگی می باشد نه مسئله ی خدماتی ، چرا که اگر فردی فرهنگ نریختن آشغال را دارا باشد ، هرگز به خود اجازه این کار را نخواهد داد؛ چه درون یک غار تاریک ، چه درون یک خیابان شلوغ و روز روشن.
پس افرادی که نگران این موضوع هستد , بهتر است پیشنهاد طرحی جهت فرهنگ سازی بهتر ارائه کنند نه اینکه دائم با صحبت های تاریخ مصرف گذشته و بیهوده به تشویش اذهان عمومی بپردازند.
اگر این گونه نظریات واقعا منطقی و قابل استناد بود ، الان غار علیصدر و سایر غارهایی که نورپردازی شده اند, وجود نداشت و در واقع اصلا مسئله ی گردش درون غار معنی و مفهومی نداشت.
اینجانب نگرانی برخی از این افراد را درک می کنم و یک طرفه نیز قضاوت نخواهم کرد ولی به نظرم برای هر مشکلی یک راه حل وجود دارد و اینکه بخواهیم به جای حل مسئله و مشکل، مسئله را پاک کنیم ؛ نشان دهنده ی ضعف و ناتوانی ماست.
و اینکه ما جلو جلو ، بدون پرسیدن سوال از شهرداری در مورد برنامه و پروژه تکمیل غار ؛ به قضاوت بپردازیم و تصمیم بگیرم ، واقعا از روی بی انصافی و غرض ورزی ماست.
نویسنده : محمد نسیمی
پارسال من و دخترعمم رفتیم یه سر به غار بزنیم.یه مرد لخت مادرزاد ته غار دیدیم وحشت کردیم و فرار کردیم
این پله ها باهر قصدونیتی که احداث شده الان باعث شده اون غار تبدیل به شیره کش خونه بشه.. برید خودتون ببینید