امروز:پنج شنبه, ۱ آذر
تاریخ انتشار:2017-09-07

قسمت هجدهم از بخش "شعر با لهجه کازرونی"/نصراله مردانی

عاشقانه های کازرونی ۱۸/ بخت سیاه

قسمت هجدهم از بخش شعر با لهجه های مناطق مختلف شهرستان کازرون، با نام «عاشقانه های کازرونی». شاعر: مرحوم نصراله مردانی

?عاشقانه های کازرونی ۱۸

بخت سیاه

آسِـموُن سُـوْزِ چیشِـتْ ، ماه و سِـتـارَش کی دیده؟
قُپِ سُـرخِ مِثْ گُلِتْ ، گُلوی باهارَش کی چـیـدِه؟

سِـیْـلِ هر کی می کُنی اَلُـوْ مـیُـفْـتـه تـو جُـونِش
اَبرواتْ ، تیر و کموُنِـش ، سی کی آمْـدُوْ کشـیده؟

مو خودُم خوب می دونُسُّم تُو ئی دُنیوی بی صفات
که تُو صحرویْ تنِ تو آهویِ دَسّـی چَـریـــــده!

وَخْـتـی اُفْـتُـوْ صـورتِتْ پَـسْ شُـــوِ زُلفِـتْ میا در
تو چـیـشُـم گُل می کُـنـه سُـرخیِ باغ سَـفـیـدِه

@kazerunnegah

بَسْ که هِشْـتُـم رو کو لُـم بارِ فِراقِـت شُــو و روُز
کَـمَـرُم مِثْ پـیـرِمردا تو رو مَـردُم خَـمـیــــــده

ئی جوری سِـیْـلُـم نَکُ مـامْ یـه روزی آدَم بـیدَم
بَـخُـدا اَ عِشـقِ تو رنگِ تو چِـهْـرَمْ پَـریــــــده

ئی روزا هَر جو می رُم زیـرْ چیشی سِـیْـلم می کُنن
دیگه مَردُم همه دُنْـسَـنْ که مو پامْ سیتْ سُـریـده

اِیْ خُـدا ؛ خِـیْـلی دِلُـم اَ دَسِّ دُنـیـاکـو سـیـرَنْ
نَمْـدونُم تا کی دیگِه بَختِ سـیویْ مو خوابـیـده!

شاعر: مرحوم نصراله مردانی

? #عاشقانه_های_کازرونی را  پنجشنبه ها بخوانید

قسمت اول: عاشقانه های کازرونی ۱

قسمت دوم: عاشقانه های کازرونی ۲

قسمت سوم: عاشقانه های کازرونی ۳

قسمت چهارم: عاشقانه های کازرونی ۴

قسمت پنجم: عاشقانه های کازرونی ۵

قسمت ششم: عاشقانه های کازرونی ۶

قسمت هفتم: عاشقانه های کازرونی ۷

قسمت هشتم: عاشقانه های کازرونی ۸

قسمت نهم: عاشقانه های کازرونی ۹

قسمت دهم: عاشقانه های کازرونی ۱۰

قسمت یازدهم: عاشقانه های کازرونی ۱۱

قسمت دوازدهم: عاشقانه های کازرونی ۱۲

قسمت سیزدهم: عاشقانه های کازرونی ۱۳

قسمت چهاردهم: عاشقانه های کازرونی ۱۴

قسمت پانزدهم: عاشقانه های کازرونی ۱۵

قسمت شانزدهم: عاشقانه های کازرونی ۱۶

قسمت هفدهم: عاشقانه های کازرونی ۱۷
————————–

2 پاسخ به “عاشقانه های کازرونی ۱۸/ بخت سیاه”

  1. حسین خسروانی گفت:

    **آدم بی پُول**
    فرق آدم دارُ ندار عجیبَن
    آدم ندار تا پیش خُدام غریبَن

    هرکی میگه مُو دوسِتُم دوروغَن
    پاش برَسه میگه سرُم شُلوغَن

    اُکه تا دیروُ میگُ مو رفیقُم
    اِمرو شده طَلبکارِ دقیقُم

    هرسُ طمَع تو دنیا عام زیادَن
    چهار گوشه ی ای شهری عام فِسادَن

    گُت کوچیکی ای دوره دِ حرومَن
    آدم بی پول همیشه پیش سَلُومَن

    آدم بی پول زندهیشَم عذابَن
    کارُی خدا رو حسابُ کتابَن

    آدم بی پول عینه تنُورِ داغَن
    گَشتَنِشَم اِینجُو تا شاه چراغَن

    کَسُی دیدم که جُوی خُوم ندارَن
    اَ بی کَسی روزُ شُوَم ندارَن

    دَردِ مُو هَم یکی دوتُو خُو نیسه
    کاسه ی صبرُم دیگِه عام شکِسه

    دُنیوی اِمرو دیگه جُوی نفس نی
    جُوی آدمی والُو که تو قفس نی

    کاشکی یروز دارُ ندار یکی شه
    جُونا رو جُون همدِه بشه همیشه

    یادتُ نَره اِی رسمِ روزگارَن
    عاقبتِ همه ی ماها مَزارَن

    شعر از حسین خسروانی

  2. حسین خسروانی گفت:

    **آدم بی پُول**
    فرق آدم دارُ ندار عجیبَن
    آدم ندار تا پیش خُدام غریبَن

    هرکی میگه مُو دوسِتُم دوروغَن
    پاش برَسه میگه سرُم شُلوغَن

    اُکه تا دیروُ میگُ مو رفیقُم
    اِمرو شده طَلبکارِ دقیقُم

    هرسُ طمَع تو دنیا عام زیادَن
    چهار گوشه ی ای شهری عام فِسادَن

    گُت کوچیکی ای دوره دِ حرومَن
    آدم بی پول همیشه پیش سَلُومَن

    آدم بی پول زندهیشَم عذابَن
    کارُی خدا رو حسابُ کتابَن

    آدم بی پول عینه تنُورِ داغَن
    گَشتَنِشَم اِینجُو تا شاه چراغَن

    کَسُی دیدم که جُوی خُوم ندارَن
    اَ بی کَسی روزُ شُوَم ندارَن

    دَردِ مُو هَم یکی دوتُو خُو نیسه
    کاسه ی صبرُم دیگِه عام شکِسه

    دُنیوی اِمرو دیگه جُوی نفس نی
    جُوی آدمی والُو که تو قفس نی

    کاشکی یروز دارُ ندار یکی شه
    جُونا رو جُون همدِه بشه همیشه

    یادتُ نَره اِی رسمِ روزگارَن
    عاقبتِ همه ی ماها مَزارَن

    شعر از حسین خسروانی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *