برای اولین بار در شهرستان با همت دانشجویان تشکل های مختلف اقدامی جالب با عنوان “پاتوق مطالبه گری” صورت پذیرفت. تا در فرصتی برابر عیار تمامی کاندیداهای انتخاباتی مجلس در کازرون، سنجیده شود. که در نتیجه باعث افزایش شناخت مردم شده و به انتخاب گزینه اصلح کمک نماید.
در این بین نامزدهای محترم در کمال سعه صدر پاسخگوی سوالات جامع در همه زمینه ها بودند. البته بودند کاندیداهایی که با وجود قولی که داده بودند به هر دلیل منطقی و یا…. انشالله باز هم منطقی (!) در جلسات حضور نیافتند؛ حال از فراموشی و کسالت و دست به سر کردن گرفته تا ترس از سوالات و کشف دام و تله! در ادامه گزارش طنزی براساس صحبتهای کاندیداها و عکس العمل انتخاباتی آنها در قبال این مراسم تهیه شده تا از چند و چون اتفاقات این مراسم از زاویه دیگر مطلع شوید.
………
بر اساس گزارش خبرگزاری “یاوی نیوز” جشنواره سینمایی پاتوق در کازرون برگزار گردید.گزارش همکارمان را از اختتامیه این مراسم و برندگان سیمرغ هر بخش، به سمع و نظر و بصرتان می رسانیم.
بخش معناگرا
سیمرغ این بخش تعلق می گیرد به سرکار خانم امیریان به خاطر علم بی کران در جمیع جهات و برای آثار فاخر و پر محتوای “هرچی داداشم اینا بگن” و “اخوی با من است”. هیئت داوران با آرزوی طول عمر برای برادر ایشان، یک بسته آموزشی با عنوان “جستجوی گوگل در ۱۰ دقیقه” به این بانو اعطا نمودند.
بخش خانوادگی
در این بخش، سیمرغ بلورین اهدا می شود به آقای شهاب آریان برای اثر فاخر “انتخابات دورهمی”. همچنین به پاس حضور همیشگی و البته از راه دور ایشان در شهرستان، مقداری از خاک ناب “گِل سُوزَکی” برای یادگاری و یک جلد دایرۀ المعارف “آشنایی با شاخصین مملکت” تالیف علی اکبر ناطق نوری، به وی اعطا می گردد. البته به دلیل عدم حضور ایشان بعد از انتخابات و برگشت به سر خانه و زندگی، این هدایا به خانواده وی، ببخشید به اتاق فکر و مشاوران متبحرشان تحویل داده می شود.
بخش روانشناسی- آموزشی
اعضای هیئت داوران ضمن تقدیر از پدری نمونه و همسری فداکار، جناب آقای رمضان پناهنده برای بکارگیری مدرنترین روش های تربیتی از جمله “بالا یخچالی” برای دور از دسترس قرار دادن وسایل از فرزندان و استفاده از آخرین متد اقتصادی با گفتن عبارت “عزیزم” و گرفتن تمامی زیورآلات زَنَک (عیال) مربوطه برای مرتفع نمودن هزینه ها؛ مفتخر است سیمرغ این بخش را بخاطر آثار جذاب “سوپرمن در شیراز” و “تشرهای ۲۵ میلیونی” به این هنرمند مردمی اهدا نماید.
بخش کمدی
هیئت داوران در این بخش علاوه بر اهدای تندیس دهخدا به شیرین بیان نامزدها بپاس تلاش در گسترده تر نمودن لغتنامه فارسی و اضافه کردن عباراتی چون “خانه ندار!”، “تو چیلدرن” (دو بچه) و…؛ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد برای ایفای نقشهای ماندگار در فیلم های “پورحمیدی، خاتمی، رفسنجانی و دیگران” و “در آرزوی برزو” تعلق می گیرد به استاد مسلم انتخابات ۹۴، عالیجناب مجید پورحمیدی. قابل ذکر است که ایشان به دلیل پاسخ های زیبای بدنی بجای روش منسوخ کلامی، برنده جایزه از جشنواره “بدنها می گویند” نیز گردیدند.
بخش راز آلود
سیمرغ این بخش اهدا می شود به حاج آقا امان اله دهقانفرد به خاطر هنرنمایی در آثار “من دیپلمات هستم” و “این مکان مجهز به دوربین مدار بسته است”. در ادامه از وی بخاطر استفاده از مشاوران جوان باجنبه و با ضدحال خوری ملس از ایشان، تقدیر به عمل آمد. ناگفته نماند وی همچنین در اقدامی جالب توأمان یکی از نامزدهای دریافت تندیس های “اخمالو ۹۴” و “خندوانه ۹۴” نیز بودند.
بخش ابر قدرتی
ضمن تقدیر از آقای حجت اله دهقانی بخاطر آثار مملو از انرژیِ “خوابم میاد” ، “حالو ای موقع؟” و “بِیل تا بیریم، بین چِم شه”؛ سیمرغ بخش مذکور به خاطر اثر “آقای رئیس جمهور” به ایشان داده شد. در پایان یک پک آموزشی برنامه نویسی برای ۹۸ به ایشان اهدا گردید.
بخش ماجرایی
ضمن اهدای لوح افتخار بخاطر فیلم “من و چشم زخم، همین الان یهویی”، سیمرغ این بخش تعلق می گیرد به آقای مهدی رسته برای اثر جذاب “در جستجوی یک ستاد”. با آرزوی یافتن ستادی جدید حداقل تا روز انتخابات، از ایشان بخاطر حضور بی خیال و صبور در تبلیغات، با تقدیم لوح “دنیا را آب برد” قدردانی گردید.
بخش معمایی
با توجه به اینکه فیلم تحسین شده “من میترسم” توسط جناب حسین رضازاده تولید شده اما بنا به فرمایش خودشان به دلیل اینکه همچنان در حال جلب رضایت دستیاران برای شرکت در جشنواره هستند و با عدم توجه همکاران مواجه اند، اثری به دست ما نرسید. اما به پاس زحماتشان و احترام به جوانان برای پشت گوش انداختن با وجود قول و قرارهای قبلی، از اثر زیبای “سنگ قلاب” تقدیر به عمل می آید. هیئت داوران امیدوار است دستیاران محترم کمی به ایشان توجه نموده و تا قبل از عید نوروز هماهنگی لازم را جهت پاسخگویی مبذول فرمایند. چرا که با چنین روندی دیگر نه تنها برای آقای حسین رضازاده، بلکه برای علی دایی نیز تره ای خرد نخواهند کرد.
بخش اقتصادی
سیمرغ این بخش تعلق می گیرد به یک کازرونی اصیل، با سابقه زندگی در اصفهان، آقای پیمان رضاییان برای ساخت فیلم های “چگونه با ۳۷۰۰ تومان خانه دار شویم؟” و “ولخرجیِ ۴۰۰هرازی”. در پایان هیئت اجرایی بخاطر شکستن رکورد “اخمالو ۹۴” یک عدد تسمه تایم بلورین به ایشان اهدا نموده تا بدون دغدغه به حضور در این عرصه ادامه دهند.
بخش تراژدی
به خاطر روایتی زیبا از قصه عدم حضور و فیلم “آخ سرم، همین الان” از طرف هیئت اجرایی، سیمرغ این بخش و یک بسته قرص استامینوفن به آقای شکراله رضاییان پور اهدا گردید. ضمنا بخاطر اقدام دیرهنگام برای تهیه تبلیغات (تازه در روز اول تبلیغ)؛ لوح تقدیر “صحت خواب” به ایشان داده شد.
بخش تجربی
در این بخش، تندیس سیمرغ تعلق گرفت به آقای یعقوب شفیعی برای آثار “دیرم شده، عجله دارم” و “چگونه با یک ساعت تماشای شبکه چهار، مجلس را قورت دهیم”. ضمنا لوح افتخار مدیریت زمان، توسط هیئت داوران به دلیل خطبه های طولانی با وجود کمبود زمان و تنها حضور ۳۰ دقیقه ای به ایشان تعلق گرفت.
بخش اکشن
تندیس سیمرغ این بخش، اهدا می گردد به آقای مجید شیخیان برای شجاعت مثال زدنی در تهدید اصحاب رسانه در مقر دشمن و تولید اثر آرامش بخش “خط خطی”(چه خوش گفت “م.ه” نیکو کردار: شما خبرنگارها یک مشت دروغگو هستید).هیئت داوران با اهدای یک لیوان آب یخ، ایشان را دعوت به تنفس کردند. لازم به ذکر است ژنرال شیخیان پس از سی سال بازگشت به وطن، نامزد دریافت سیمرغ برای فیلم “من اصلح، ۵۵سال دارم” نیز بودند.
بخش تخیلی
سیمرغ این بخش تعلق می گیرد به جناب استاد حسن فراست برای فیلمهای “دم به تله نمی دم” و “نه حسن، خیلی خطرناکه حسن” با موضوع طعمه های خود خوشمزه پندار!
بخش اقتباسی
ضمن تقدیر بخاطر استفاده و اقتباس از فیلمنامه نتیجه گرای “داماد لرستان” و استفاده از آن در فیلم “من قشقایی هستم”. برنده این بخش کسی نیست جز آقای عبدالصمد نجفی برای فیلم “پرواز با شاهین”.
(منتظر فیلمهای لو رفته از این جشنواره باشید…)
طنزپرداز: “یاوی”
به نظر شما کدامیک از نامزدهای این دوره از همه باحال تر بودند؟ به کدامین دلیل؟ (۰٫۵ نمره)
سلام تا کی باید دنباله روی تهرانیها باشیم
در تاریخ ایران نقش تهران در تعیین سرنوشت ملت مظلوم ایران تعیین کننده بوده و این توقع در تهرانیها بوجود آمده که هرچه آنها تصمیم بگیرند باید سرنوشت ایران باشد فقط ۴ دهه تصمیمهای ضد و نقیض تهرانیها را مثال میزنم
۱-در دهه۵۰ علیه شاه برخواستند و شاه را بیرون کردند الان فقط ملت ایران وفادار به انقلاب هستند ولی تهرانیها چه نظری دارند ؟
۲- آنها بالاترین رای را در دهه ۶۰ و ۷۰ به آقای رفسنجانی در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری دادند ولی در مخالفت با او به خاتمی رای دادند
۳_در اولین ریاست جمهوری احمدی نژاد عامل اصلی پیروزی احمدی نژاد رأی مردم تهران در مخالفت با آقای رفسنجانی بود ولی در دور دوم کمترین رای را به احمدی نژاد دادند و چون کاندید انها انتخاب نشد بدون توجه به رأی ملت ایران فریاد برآوردند که در انتخابات تقلب شده .
۴_ در آخرین انتخاباتی که آقای رفسنجانی برای مجلس شرکت کردند تا حدی آقای رفسنجانی رأی پایینی را داشتند که بعنوان نفرات آخر بودند و به همین دلیل آقای رفسنجانی از نمایندگی مجلس انصراف دادند ولی اکنون نفر اول انتخابات خبرگان رهبری تهران هستند.
۵- اکثریت نمایندگان تهران در این انتخابات اصلاح طلب هستند در حالی که طبق آمار اعلام شده اکثریت مجلس با اصولگراهاست . یعنی جهت گیری مردم تهران با ملت بزرگ ایران در تضاد است.
چرا مردم تهران همیشه ساز مخالف با ملت ایران را میزنند و توقع دارند مردم ایران تبعیت کنند. یکصد سال فروش نفت و درامد سر شار صنایع گاز و پتروشیمی و معادن ایران صرف توسعه تهران شده و فقر و عقب ماندگی نصیب ملت ایران است.
کمی تفکر کنیم و به خودمان بیاییم تا کی باید دنباله روی تهرانیها باشیم و سرنوشت ما را رقم بزنند. آنها ملت ایران را به کجا برده و به چه پیشرفتی رسانده اند .
آیا وقت آن نرسیده که ملت ایران در حوزه های جغرافیایی خود نقش اصلی را در سیاست ، اقتصاد و غیره ایفا کند