امین اردشیری، فعال دانشجویی کازرون می نویسد:
همیشه سیاست و اداره ی جامعه رابطه ی نزدیکی با هم دارند،که درجامعه ما عموما سایه ی سیاست برنحوه ی اداره جامعه سنگینی می کند وبه جای اینکه سیاسیون بعنوان پشتیبان به نحوه مدیریت جامعه کمک کنند از آن بعنوان ابزاری دررسیدن به مقاصد خود تبدیل کرده اند.
حال درآستانه ی آغاز دولت دوازدهم هستیم وبی شک شاهد تغییراتی جهت ترمیم درآرایش کابینه خواهیم بود که امیدواریم این تغییرات در راستای شعارهایی که درمقابل رای مردم داده باشد.بدیهی است که دولت برای نیل به هدف نیاز به یک تیم یکپارچه دارد اما باید توجه داشت که این یکپارچگی در راستای منافع ملی باشد ونه حزبی وگروهی،که انتخابات را پایان راه بدانند وبدنبال سهم خود ازسفره انتخابات باشند وبخواهند دولت رابعنوان غنائم انتخابات بین خود تقسیم کنند.
اقای روحانی چندی پیش دردیدار فعالین اقتصادی به جای ترسیم چراغ راهی برای دولت دوازدهم باز هم به منتقدین حمله وازتعابیری چون “دولت با تفنگ” استفاده کردند،وازلزوم سپردن اقتصاد به مردم سخن گفتن ،اما توضیحی ندادن که درراستای اصل 44وشعاراقتصاد مردمی خودشان چرادرآستانه دولت دوازدهم لایحه تفکیک سه وزارت خانه رابدون ارائه دلیلی کارشناسی درباره معایب ومحاسن این مسئله که پس از گذشت 6سال ازادغام این وزارتخانه ها باچه توجیهی تصمیم به تفکیک آنها گرفته است؟آِیا وقتی ایشان وعده سپردن امور به مردم را می دهد واز آن طرف با گسترش وزارتخانه ها سعی درتصدی بیشتر امور دارد،چگونه این تناقضات را پاسخ می دهد؟
امیدوارم که این مسائل در کنارخط ونشان کشیدن برخی دولتی ها برای منتقدین که جایی دربدنه اجرایی کشور ندارند،درراستای قبیله ای اداره کردن کشور وتقسیم غنائم آن نباشد.
لازمه ی حرکت صحیح دولت درقدم اول ارائه بینش مشخص درمسائل مختلف ازجمله اقتصاد است،چرا که در دولت یازدهم یک پراکندگی فکردی راشاهد بودیم به گونه ای که عده ای معتقد به اقتصاد لیبرالی وبرخی دولتی و…بودند،که دولت باید یک خط ومشی را معرفی کند ودرراستای اجرای آن از افراد توانمند که لزوما محدود به اعتدالیون واصلاحات نمی شود استفاده کند.
به قلم: امین اردشیری
